υπερυποφυσισμός

ο, Ν

ιατρ. κακόζηλος όρος για την υπερλειτουργία τής υπόφυσης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. hyperpituitarism < ὑπερ-* + λατ. pituitarius «υποφυσιακός, βλεννογόνος» + κατάλ. -ισμός*].